Marzę o świecie bez przemocy, gdzie można żyć w zgodzie ze swoją wrażliwością. Uwielbiam czytać książki i chciałabym zobaczyć wieloryba. Wieloryby kojarzą mi się z wolnością.

Notki biograficzne zwykle zaczynają się od nazw specjalizacji i ukończonych uczelni. Ja przekornie zacznę od tego jakim człowiekiem jestem: ja Monia, w oderwaniu od dyplomów i mojej drogi zawodowej.

Cechuje mnie hiperempatia. Wysoką wrażliwość dostałam w genach. Dar hiperempatii to zarazem najlepsze i najgorsze co mnie w życiu spotkało.

Odkąd pamiętam zawsze miałam wiele zainteresowań i pasji. Największe z nich to: pomaganie ludziom, edukowanie (siebie i innych), pisanie i sport.

Pomaganie innym zaczęło się w moim życiu od licznych wolontariatów. Czasem wolontariat stawał się moją pracą. Tak było, gdy zgłosiłam się do fundacji wspierającej rodziny z dziećmi, rozwijającymi się w spektrum autyzmu. Początkowo chciałam tylko poznać takie dzieci. Dowiedzieć się o tym jak może wyglądać życie osób w spektrum, po to, żeby w przyszłości, podczas pracy w szkole (chciałam być nauczycielką WOSu) umieć takie osoby wesprzeć. Skończyło się na tym, że zostałam terapeutką i zakochałam się w tej pracy. Były to wspaniałe lata, przepełnione radością, poczuciem misji i sensu. Nauczyłam się dużo: o sobie, o edukacji, o wartościach i o wadze relacji w terapii.

Edukuję. Piszę. Jestem w ruchu.

Edukuję prowadząc szkolenia dla specjalistów pracujących z dziećmi. Lubię dzielić się wiedzą i doświadczeniem a jednocześnie uczyć się od moich kursantek i kursantów. Marzę o świecie w którym terapia i edukacja dzieci nie jest przemocowa. Dzieci są traktowane podmiotowo, nie porównywane i uczone takich wartości jak empatia, współpraca i pomoc słabszym.

Piszę. Dużo i często: wpisy na bloga, artykuły i teksty na zamówienie. Pisanie porządkuje rzeczywistość. Daje mi też poczucie sensu. Wierzę w autoterapeutyczną moc pisania. Jak to ujęła Maya Angelou: “Musimy pamiętać, że wszyscy zostaliśmy stworzeni jako twórcy i możemy wymyślać nowe scenariusze tak często, jak są potrzebne.”

Kiedy nie piszę, jestem w ruchu. Prowadzę sesje Pilatesu, spaceruję po Warszawie, biegam, podróżuję pociągiem do kochanego Trójmiasta lub ćwiczę na siłowni.

Kiedy nie jestem w ruchu rozmyślam, chłonę literaturę, sztukę, uwielbiam podziwiać ciekawą architekturę. Szkolę się, właściwie bez ustanku. Jestem magistrą socjologii na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. Skończyłam też studia podyplomowe z Edukacji i rehabilitacji osób z niepełnosprawnością intelektualną na Akademii Pedagogiki Specjalnej w Warszawie. Jestem instruktorką Pilatesu w nurcie współczesnym. Uwielbiam pomagać moim klientkom i klientom pracować nad lepszą kondycją fizyczną i psychiczną. Pilates czyni cuda- nie raz się o tym przekonałam.

Moje wartości

W życiu ważne są dla mnie takie wartości jak: wolność, autentyczność, otwartość i radość.

Jestem przeciwna kulturze diet i promowania jednego typu sylwetki. Wszystkie ciała są równe, ważne i piękne. Wszystkie zasługują na radość z ruchu i bycia sobą.

Nie wyobrażam sobie życia bez słuchania szumu fal, ruchu i piesków (i mam nadzieję, że plan wzięcia przyjaciela ze schroniska w końcu się urealni).